«Διυλίζοντας την μικροπολιτική και καταπίνοντας τον κίνδυνο της πλήρους παρακμής»

Την καλησπέρα μου αγαπητοί αναγνώστες! Στο σημερινό άρθρο, θα ασχοληθώ με ένα θέμα το οποίο σκοπίμως αποφεύγω να θίξω, αλλά δυστυχώς η ζοφερή πραγματικότητα με ξεπερνά. Αναφέρομαι ασφαλώς στην τρέχουσα επικαιρότητα, η οποία διακατέχεται από απέραντη μελαγχολία, αγωνία, κρισιμότητα, αλλά παράλληλα διακατέχεται (με ευθύνη σύσσωμων των πολιτικών παρατάξεων) και από απέραντη αοριστολογία, μικροπολιτική και μαριαντουανετισμό. Πως χαρακτηρίζω εγώ προσωπικά το σημερινό «θολό» κοινωνικοπολιτικό τοπίο; Με το εξής συμπέρασμα: Διυλίζουμε την μικροπολιτική και τον Μαριαντουανετισμό και καταπίνουμε τον κίνδυνο της ολικής παρακμής, η οποία πλέον δεν αποτελεί έναν αόρατο, μα έναν άκρως ορατό και επικίνδυνο εχθρό για το έθνος μας...

Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε ενώπιον μίας πρωτοφανούς για την εποχή μας υγειονομικής κρίσης, μίας υγειονομικής κρίσης η οποία λυγίζει ακόμα και νέους ανθρώπους και παράλληλα απειλεί τους ευπαθείς συμπολίτες μας, ενώ η ένταση με τη γειτονική Τουρκία, έχει φτάσει στα ύψιστα επίπεδα και ενώ μία νέα μεγάλη οικονομική κρίση για τον τόπο μας φαίνεται να βρίσκεται προ των πυλών, εμείς τι κάνουμε λοιπόν; Μα ασφαλώς αλληλοκατηγορούμαστε και φέρνουμε στην επιφάνεια του δημοσίου διαλόγου όχι όσα μας ενώνουν, αλλά όσα μας χωρίζουν. Κάθε απλός και ακομμάτιστος πολίτης, παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις της Ελληνικής Βουλής ή  τις τηλεοπτικές κοκορομαχίες των πολιτικών μας και διαπιστώνοντας την ένδεια πρακτικών προτάσεων από όλες τις παρατάξεις, δεν μπορεί παρά να αισθάνεται απογοήτευση και αβεβαιότητα για το μέλλον. Ένα μέλλον που οι πάντες προδιαγράφουν ως ζοφερό, μα καμία πολιτική παράταξη δεν τολμά να αντιληφθεί τα κελεύσματα της εποχής. Καμία παράταξη δεν τολμά να εγκαταλείψει το ατομικό συμφέρον και να προασπίσει το συλλογικό συμφέρον.

Αυτός ο Μαριαντουανετισμός και ο Ασδρουβισμός όμως ( Ο Ασδρούβας ήταν ο τελευταίος ηγέτης της Καρχηδόνας, ο οποίος με διάφορες μηχανορραφίες και υποσχόμενος στο λαό του τη νίκη εναντίον των Ρωμαίων κέρδισε την απόλυτη εξουσία, αλλά μόλις οι Ρωμαίοι εισήλθαν στην Καρχηδόνα θριαμβευτές, εκείνος έσπευσε να εγκαταλείψει τους συμπολίτες του και γονατιστός να εκλιπαρήσει τον αντίπαλο στρατηγό, Σκιπίωνα Αιμιλιανό, να του χαρίσει τη ζωή, προκαλώντας την οργή των συμπολιτών του) επιβιώνει έχοντας ένα δήθεν ιδεολογικό και αξιακό περιεχόμενο. Ένα ιδεολογικό περιεχόμενο το οποίο όμως μεταβάλλεται ανάλογα με την περίπτωση και οι αντιθέσεις που προκαλεί είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμες και κωμικοτραγικές.... Αντί όλοι μαζί οι πολιτικοί μας ταγοί να εργαστούν για τη νίκη ενάντια στον κορονοϊό, όχι συμφωνώντας απαραίτητα σε όλα, αλλά καταθέτοντας τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές προτάσεις, ο καθείς με το δικό του τρόπο και για τους δικούς του σκοπούς πλειοδοτεί σε επικοινωνιακά τερτίπια και λαϊκισμό ( ασφαλώς υπάρχουν και επιμέρους εξαιρέσεις). Ένα τόσο σύνθετο θέμα όπως μία επικίνδυνη πανδημία, αναλύεται με υπεραπλουστευμένο και καιροσκοπικό τρόπο, χωρίς την παραμικρή ύπαρξη μέτρου και λογικής. 

Το κρίσιμο σταυροδρόμι το οποίο βιώνει ο πλανήτης μας σε επίπεδο γεωπολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, δεν αντιμετωπίζεται με ενιαία και ισχυρή βούληση, αλλά με υπεκφυγές, μισόλογα και διστακτικότητα. Διαλέγουμε να μην επενδύσουμε στα θετικά κεκτημένα της τελευταίας περιόδου και στο ιδανικό γεωπολιτικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί υπέρ μας και να προτιμούμε μία αφόρητη και επικίνδυνη στασιμότητα. Χωρίς να παραβλέπουμε τα θετικά δείγματα της τελευταίας χρονικής περιόδου λοιπόν, οφείλουμε με τόλμη, σύνεση και διπλωματική ευστροφία να εξασφαλίσουμε το μέγιστο δυνατό κέρδος για το έθνος μας και να προασπίσουμε τα ΕΘΝΙΚΑ και ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΑ!

Όσον αφορά την κρίση την οποία έρχεται, ασφαλώς δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε. Η αντιπολίτευση στο δημοκρατικό πολίτευμα, ναι μεν στοχεύει σε έναν ποιοτικό έλεγχο της εξουσίας και στην παροχή τεκμηριωμένων προτάσεων, αλλά παράλληλα επιδιώκει και να κυβερνήσει. Σίγουρα λοιπόν, η οικονομική κρίση η οποία έρχεται, προσφέρεται για ένα περιβάλλον πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαραθέσεως. Αρκεί όμως η αντιπαράθεση αυτή να βασίζεται σε ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ και όχι σε άναρθρες κραυγές και κοκορομαχίες καφενειακού επιπέδου. Και αυτό όχι για λόγους  καθωσπρεπισμού, αλλά επειδή η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, έχει ανάγκη τη δεδομένη χρονική στιγμή, λύσεις στα δυσβάσταχτα προβλήματα της και όχι ανούσιες και ανώφελες αντιπαραθέσεις.

Αφού λοιπόν ανέλυσα το σημερινό κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον ( δίνοντας έφεση στις προκλήσεις που αυτό δημιουργεί και χωρίς να αναλύσω σε βάθος τα παρόντα δεδομένα), οφείλω να καταθέσω τη δική μου άποψη, για το πώς μπορούν να επιλυθούν τα συγκεκριμένα προβλήματα. Ασφαλώς δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε οικονομολόγος ούτε λοιμωξιολόγος, αλλά αισθάνομαι ότι έχω καθήκον και υποχρέωση ως ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ που είμαι, να καταθέσω τις σκέψεις μου στο δημόσιο διάλογο. Οφείλω να ξεκαθαρίσω, ότι για εμένα ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς την επερχόμενη κρίση, είναι να επιτύχουμε την περίφημη Αριστοτελική Ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων πολιτών και να αντιμετωπίσουμε με φρόνηση ( πρακτική σοφία), τα πολυσύνθετα και εξαιρετικά σοβαρά θέματα που πρέπει να επιλύσουμε ως πολιτεία και ως έθνος.

Ο μέγας Σταγειρίτης φιλόσοφος, έδωσε στα «ηθικά Νικομάχεια» του, τον ορισμό της λέξης ομόνοιας, ως τη φιλία μεταξύ των πολιτών ενός κράτους, οι οποίοι όλοι μαζί, χωρίς να παραβλέπουν τις διαφορές τους, αλλά θέτοντας τες σε δεύτερη μοίρα, εργάζονται για το καλό του κράτους και της πολιτείας. Η λογική αυτή σκέψη όμως, δυστυχώς φαίνεται να αποτελεί μακρινό όνειρο για τη χώρα μας. Τα έντονα πάθη μίας περασμένης και ταραγμένης εποχής τα οποία ακόμα κατατρώγουν τις σάρκες του έθνους μας, οι ιδεολογικές στρεβλώσεις και ο περιορισμός του δημοσίου διαλόγου σε εξωφρενικά «επιφανειακά» ζητήματα, εξακολουθούν να βρίσκονται στο προσκήνιο. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της σύγχρονης Ελληνικής δημοκρατίας και του σύγχρονου Ελληνικού έθνους, είναι η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σε πολιτικά στρατόπεδα. Η κατηγοριοποίηση αυτή, μπορεί φαινομενικά να εξασφαλίζει ηρεμία και σταθερότητα, στην πραγματικότητα όμως αφήνει τις στρεβλώσεις που προανέφερα να «ριζώσουν» στην κοινωνία μας και να βρίσκουν διαρκώς νέα ευήκοα ώτα στο «τοξικό» τους κήρυγμα. Εάν λοιπόν επιθυμούμε την εγκαθίδρυση της Αριστοτελικής ομόνοιας στην πόλη μας, οφείλουμε να πάψουμε να κατηγοριοποιούμε τους συμπολίτες μας. Να μάθουμε να συζητάμε χωρίς απαραίτητα να συμφωνούμε και μέσω του διαλόγου, να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον τόπο μας.

Μπροστά άλλωστε στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, τα περίφημα ιδεολογικά στεγανά που μας χωρίζουν, φαντάζουν τόσο ασήμαντα... Χαρακτηριστικότερα παράδειγμα των θετικών αποτελεσμάτων της Ομόνοιας; Οι Δημοκρατικοί Αθηναίοι και οι Ολιγαρχικοί Σπαρτιάτες μαζί νίκησαν τους Πέρσες στο έπος των Περσικών πολέμων! Οι φιλελεύθεροι Βενιζελικοί πολίτες και οι βασιλόφρονες πολίτες, μαζί «έγραψαν» το έπος των Βαλκανικών πολέμων. Μαζί αγωνίστηκαν για τα ιδεώδη του Ελληνισμού και μαζί διπλασίασαν την έκταση του Ελληνικού κράτους! 

Ποια είναι όμως και τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα των αποτελεσμάτων που επιφέρουν η  διχόνοια και οι εμφύλιες συγκρούσεις;  Η τραγική και πολύνεκρη σύγκρουση μεταξύ των δημοκρατικών Κερκυραίων και των Ολιγαρχικών Κερκυραίων ( την οποία με συναισθηματική φόρτιση και λογοτεχνική αρτιότητα περιγράφει ο Θουκυδίδης), ο Πελοποννησιακός πόλεμος και άλλα παραδείγματα πιο πρόσφατα και πιο ευαίσθητα για όλους μας, είναι θεωρώ αρκούντως ικανοποιητικά παραδείγματα.

Τέλος, θέλω να αναφερθώ στην ανάγκη να επικρατήσει η φρόνηση ( η ικανότητα να σκέφτεται ένας άνθρωπος σωστά για πρακτικής φύσεως ζητήματα κατά τον Αριστοτέλη), μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων αυτού του τόπου. Για να σκεφτούμε σωστά, οφείλουμε να επανακτήσουμε τη λογική θεώρηση των δημοσίων πραγμάτων. Οφείλουμε να μην περιμένουμε τις εξελίξεις, αλλά να διαμορφώνουμε τις εξελίξεις! Οφείλουμε τέλος να σκεφτόμαστε με σύνεση και ευστροφία, διαβλέποντας την ευκαιρία, εκεί που οι πολλοί διακρίνουν το αδιέξοδο...

Υ.Γ. Σκοπεύω να επανέλθω με άρθρο όπου θα σχολιάζω αναλυτικά τη σημερινή πραγματικότητα, με καθαρά πρακτική διάθεση και χωρίς θεωρητικές αναλύσεις. Εάν θεωρείτε ότι θα είχε ενδιαφέρον μία τέτοια ανάλυση, μη διστάσετε να το αναφέρετε.