Η διαχρονική μαγεία των χριστουγεννιάτικων ταινιών

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα. Μίας γιορτής η οποία ταυτίζεται με την αγάπη, τη συγχώρεση αλλά και με τη διασκέδαση φυσικά. Οι τρόποι διασκέδασης για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά διαφέρουν εννοείται, μα τι καλύτερο υπάρχει αυτές τις μέρες από το να κάτσεις αναπαυτικά στον καναπέ σου και να δεις στην τηλεόραση ή στο λάπτοπ μία καλή χριστουγεννιάτικη ταινία; Μια ταινία η οποία θα καταφέρει να σε <<μυήσει>> στο πνεύμα των ημερών και θα σε κάνει να δεις τη ζωή λίγο πιο αισιόδοξα;

Το χαμόγελο που έχουμε για παράδειγμα στα χείλη μας κάθε μα κάθε φορά που βλέπουμε το Μόνος στο Σπίτι ( Home Alone), ή η αγωνία που έχουμε βλέποντας τις περιπέτειες του τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ και η ανακούφιση που νιώθουμε όταν τελικά ο Βαθύπλουτος ανήρ καταφέρνει να νικήσει τα πάθη του και να λυτρωθεί είναι ανεκτίμητα συναισθήματα. Είναι συναισθήματα τα οποία ίσως δεν τα νιώθαμε εάν δεν επρόκειτο για Χριστουγεννιάτικες ταινίες. Όμως ακριβώς επειδή πρόκειται για ιστορίες που εκτυλίσσονται αυτή τη συγκεκριμένη εποχή του χρόνου, λησμονούμε κάθε κακοπροαίρετο συναίσθημα μας και είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τον εκάστοτε σκηνοθέτη να μας ταξιδέψει στον κόσμο των ονείρων μας. Έναν κόσμο χωρίς μίσος, διχόνοια και φθόνο. Έναν κόσμο όπου η αγνότητα, η ξεγνοιασιά και το γέλιο κυριαρχούν. Έναν κόσμο <<μαγικό>> και εντελώς ονειρικό. Μια κοινωνία εν τέλει που όλοι την έχουμε ονειρευτεί, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο επιμένουμε στα ίδια και στα ίδια λάθη.

Ένα ακόμα πιο χαρακτηριστικό και ατράνταχτο παράδειγμα των όσων έχω ήδη αναφέρει είναι η ταινία που τυχαία είδα χθες το << Daddy's home 2>>, με τον αγέραστο και πάντοτε to the point ερμηνευτικά Μελ Γκίμπσον, τον  πολυτάλαντο Τζον Άρθουρ Λίθγκοου καθώς και ένα ταλαντούχο νεανικό καστ. Μια σύγχρονη κωμωδία η οποία επιθυμεί να αναδείξει την υποκρισία που επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων και μέσα σε ένα ανάλαφρο χριστουγεννιάτικο κλίμα ( το οποίο πετυχαίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό κατά την ταπεινή προσωπική μου γνώμη) πάντοτε, να αναδείξει πως οι άνθρωποι όσο διαφορετικοί και αν δείχνουμε στο τέλος μπορούμε να συμβιώσουμε αρμονικά αρκεί να το θέλουμε πραγματικά.

Διότι η αξία της οικογένειας, της φιλίας και της συντροφικότητας στη ζωή μας είναι πραγματικά ανεκτίμητη. Επιπλέον όμως τα Χριστούγεννα ως γιορτή και με όλα όσα συμβολίζουν, δίνουν την ευκαιρία στους ανθρώπους που ασχολούνται με τον κινηματογράφο να κάνουν αυτό ακριβώς που τους <<προστάζει>> το κινηματογραφικό ιδεώδες. Διότι ο κινηματογράφος είναι μια τέχνη η οποία από τη φύση της είναι υπερβατική και πρέπει να επιθυμεί την ρήξη με τον συντηρητισμό καθώς και να μεταδίδει μηνύματα στον θεατή τα οποία θα τον κάνουν να σκεφτεί, να προβληματιστεί και εν τέλει να διαμορφώσει τη δική του κοσμοθεωρία χωρίς να του επιβάλλεται μια συγκεκριμένη άποψη.

Εν κατακλείδι τα Χριστούγεννα ως μία γιορτή σύμβολο της αθωότητος, της ξεγνοιασιάς αλλά και των μεγάλων αλλαγών στη ζωή μας, είναι το τέλειο κινηματογραφικό θέμα το οποίο θα μας <<μαγνητίσει>> στις οθόνες, θα μας κάνει να γελάσουμε, να κλάψουμε και τελικά θα μας αφήνει πάντοτε μια ευχάριστη αίσθηση εφόσον σέβεται τις αξίες που συμβολίζει ετούτη η γιορτή.

Καλά Χριστούγεννα σε όλες και σε όλους και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!

Β.Γ.