Η Ελλάς πρωτοπόρος και όχι ουραγός των εξελίξεων
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι Έλληνες είμαστε ένας λαός που προσέφερε πάρα πολλά στην ανθρωπότητα. Προσέφερε το θέατρο, τη φιλοσοφία, τη ρητορική, τη δημοκρατία, την επική ποίηση και άλλα πολλά εξίσου σπουδαία. Προσφέραμε <<απλόχερα>> πολιτισμό, ισοπολιτεία και πρόοδο. Όμως η συνεισφορά των Ελλήνων στην ιστορία του Δυτικού κόσμου, δε σταματά μόνο στους αρχαίους χρόνους. Οι Έλληνες επαναστάτες τον Ιανουάριο του 1822, ψήφισαν το σύνταγμα της Επιδαύρου. Ένα σύνταγμα το οποίο μιλούσε για ατομικές ελευθερίες, για διάκριση εξουσιών και για μία ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Και όλα αυτά, σε μία περίοδο όπου την Ευρώπη κυβερνούσαν ακόμα, οι συντηρητικοί και οι δυναστικοί κύκλοι. Όπου τα οράματα της Γαλλικής επανάστασης για ελευθερία ισότητα και αδελφοσύνη, διαδέχτηκαν οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι, με τα ολέθρια αποτελέσματα τους. Σε μία τέτοια ταραγμένη περίοδο, οι Έλληνες κατόρθωσαν να υψώσουν το ανάστημα τους. Να διεκδικήσουν και να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους.
Η Ελληνική επανάσταση λοιπόν, ήταν ένα έπος του Ελληνισμού, αντίστοιχο της πολιτιστικής κληρονομιάς των αρχαίων μας προγόνων. Ένας έπος ηρωισμού, προόδου και πρωτοπορίας. Ένα έπος το οποίο προκάλεσε <<αλυσιδωτές αντιδράσεις>> και αναδιαμόρφωσε ριζικά κατά το πέρας των δεκαετιών τον Ευρωπαϊκό χάρτη. Αδιαμφισβήτητα λοιπόν,η Ευρώπη μας οφείλει πολλά. Και πρέπει να ενθυμούμαστε διαρκώς, ότι η Ελλάς θα ορθοποδήσει μόνο όταν επιστρέψει στις ρίζες της. Μόνο όταν σταματήσει να επαιτεί και αρχίσει να πρωταγωνιστεί. Όταν αρχίσει να <<γεννά>> πολιτισμό και όχι χρέη. Να γεννά ελπίδα και όχι μιζέρια. Ασφαλώς όλα αυτά δε γίνονται σε μία μέρα. Χρειάζεται πολιτική αλλά και κοινωνική βούληση, καθώς και ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Η νοοτροπία της ρεμούλας, του κρατισμού και του τυχοδιωκτισμού, καιρός έφτασε να εκλείψει. Η Ελλάς επιτέλους πρέπει να εκμεταλλευτεί τον πλούτο της. Όχι απαραίτητα τον προσδοκώμενο, μα τον ήδη υπάρχοντα.
Είναι δυνατόν η Ελλάς να έχει ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο; Να μην μπορεί να εξάγει περισσότερα από όσα εισάγει; Να μην μπορεί να επενδύσει στον εκσυγχρονισμό της πρωτογενούς παραγωγής της; Στην προώθηση των εγχώριων προϊόντων στην εγχώρια αγορά; Να μην μπορεί η πολιτεία να δώσει ΚΙΝΗΤΡΑ για να επιστρέψει ο Έλληνας στη γη και στην επαρχία; Ο μισός πληθυσμός της χώρας να βρίσκεται στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη; Γιατί δηλαδή ο άνεργος νέος θα πρέπει να επιδοτείται με ένα επίδομα των 400 ευρών, αντί να επιδοτείται με ένα κομμάτι γης και ένα κεφάλαιο για να ξεκινήσει να παράγει; Άμεσα σίγουρα το κόστος μιας τέτοιας ρύθμισης μπορεί να είναι μεγαλύτερο. Μα σκεφτείτε τα μακροπρόθεσμα οφέλη. Σκεφτείτε μία οικονομία η οποία θα έχει αρχή ( πρωτογενής παραγωγή), μέση ( εγχώρια κατανάλωση) και τέλος ( προώθηση Ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό). Μία οικονομία η οποία δε θα βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στα <<γραφεία>> των μεγαλουπόλεων, αλλά και στη γη που μας γέννησε και μας θρέφει.
Είναι ποτέ δυνατόν τα νησιά μας να φυτοζωούν; Να περιμένουν την τουριστική περίοδο για να λάβουν την προσοχή της πολιτείας; Πόσοι άνεργοι άραγε, μιας ηλικίας ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ και όχι ουσιαστικά μη παραγωγικής, θα μπορούσαν με την κατάλληλη βοήθεια να αναγεννήσουν τα μικρά νησιά μας; Να φύγουν από τις μεγαλουπόλεις που δεν μπορούν να τους <<απορροφήσουν>> και να φτιάξουν τη ζωή τους σε εντελώς νέα και αυτόνομη βάση; Πόσοι νεαροί γιατροί και εκπαιδευτικοί θα μπορούσαν με σοβαρά και όχι επικοινωνιακά κίνητρα να εγκατασταθούν στα νησιά αυτά και να τους δώσουν πνοή; Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται παράξενα, μα είναι βασική προϋπόθεση για ένα ανεπτυγμένο και σύγχρονο κράτος.
Είναι δυνατόν η Ελλάς να μην εκμεταλλεύεται τα μοναδικής ομορφιάς και ποιότητας, φυσικά τοπία της; Να μην έχει μία ισχυρή κινηματογραφική βιομηχανία, η οποία θα γεννά θέσεις εργασίας και πλούτο ( κατά τα πρότυπα τόσων Ευρωπαϊκών χωρών); Ας δεχτώ όμως ότι η Ελλάς δεν έχει τις προοπτικές αυτές όπως πολλοί ισχυρίζονται ( επιχείρημα αστείο, εάν σκεφτείτε πως όλες οι παραγωγές του Χόλιγουντ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, γίνονται εκτός των ΗΠΑ), είναι δυνατόν αυτές οι ξένες παραγωγές, να μην μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα; Αντί να προοδεύουμε να οπισθοδρομούμε δηλαδή; Διότι δεν υπάρχει πιο σίγουρη και μηδενικού πολιτικού κόστους επένδυση, από τον κινηματογράφο ή από τον πολιτισμό γενικότερα για να ακριβολογώ. Δεν μπορεί άραγε τόσα χρόνια να βρεθεί ένας άνθρωπος στο υπουργείο πολιτισμού με όραμα; Ένας άνθρωπος ο οποίος θα παράγει έργο; Ο οποίος θα κατορθώσει να επιτύχει, όσα επέτυχε η Ελλάς τη δεκαετία του 60 ΠΑΡΑΚΑΛΩ με παραγωγές πράγματι οσκαρικών προδιαγραφών και υψηλής ποιότητας;
Ο πρωτογενής τομέας λοιπόν, και η διαμόρφωση ενός φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος, φίλες και φίλοι μου δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με ιδεοληπτικά ταμπού. Αντίθετα, πρέπει να είναι οι ΚΥΡΙΟΙ ΠΥΛΩΝΕΣ μία σύγχρονης και ισχυρής οικονομίας. Η σήψη, η στασιμότητα και η μιζέρια που επήλθε στη χώρα από τη δεκαετία του 80' και έπειτα πρέπει επιτέλους να εκλείψει. Πρέπει οι Έλληνες να ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ και πάλι. Να γίνουμε ένα κράτος αυτόνομο, το οποίο να εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες του και να μπορεί να προσέξει τους πολίτες του. Ένα κράτος το οποίο δε θα γεννά πολίτες του φραπέ ( και το λέει αυτό ένας λάτρης της καφεΐνης), αλλά πολίτες με όραμα και όρεξη να παράγουν.
Και τα αναφέρω όλα αυτά, διότι προτού παράγεις πολιτισμό, πρέπει να παράγεις αξιοπρέπεια και αυτονομία. Πρέπει να έχεις δημιουργήσει μία ισχυρή βάση, για να <<χτίσεις>> το όραμα σου. Ένα όραμα το οποίο θα βασίζεται σε μία Ελλάδα πρωτοπόρο και όχι ουραγό των εξελίξεων. Μία Ελλάδα που θα εγκαταλείψει το σύνδρομο του: " όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς τρώγατε βελανίδια" και επιτέλους θα τιμήσει το ένδοξο παρελθόν της. Θα γίνει και πάλι μία χώρα η οποία θα γεννά θαυμασμό, πρόοδο και σεβασμό. Όχι κλαυσίγελο και επαρχιωτισμό.
Υ.Γ. Ας γίνει η πρωτοφανής αυτή κρίση, ευκαιρία να αποδείξουμε για άλλη μια φορά ότι οι Έλληνες γεννηθήκαμε για τα σπουδαία. Γεννηθήκαμε για να πρωτοπορούμε και να βγαίνουμε νικητές υπό αντίξοες συνθήκες. Ας τιμήσουμε επιτέλους μια φορά τους ένδοξους προγόνους μας με ΠΡΑΞΕΙΣ και όχι με ΛΟΓΙΑ.
Υ.Γ.2 Η ταχύτατη πρόοδος και η εξοικείωση μας, με την <<μετέωρη>> έννοια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που τόσα χρόνια ακούγαμε, είναι μία πολύ σημαντική τομή προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού της χώρας, η οποία και πρέπει να συνεχιστεί με τον ίδιο ζήλο και αφοσίωση.