Η Ευρώπη ως Mad Max και η Ελλάδα ως ενεργειακός τροφοδότης της

Οι περισσότεροι θα γνωρίζετε φαντάζομαι τον Mad Max. Τον θρυλικό αυτό ήρωα των 80's, τον οποίον ενσάρκωσε με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία, ο νεαρός τότε Mel Gibson.3 Για όσους δε γνωρίζουν λοιπόν, ο ήρωας αυτός, έχοντας την τύχη-ατυχία να επιβιώσει από έναν πυρηνικό πόλεμο που έφερε τον όλεθρο στον πλανήτη, διέσχιζε ατελείωτες ερήμους, γυρεύοντας νερό, βενζίνη και άλλα "αυτονόητα" αγαθά, τα οποία στην εποχή του μόνο αυτονόητα δεν ήταν πια...

Μπορεί λοιπόν εμείς να μην έχουμε ζήσει έναν πυρηνικό όλεθρο, μα μετά την περιπέτεια του Covid και το ξέσπασμα του ρωσοουκρανικού πολέμου, καλούμαστε ως Ευρωπαίοι να επιβιώσουμε σε ένα τέτοιο δυστοπικό σκηνικό. Σε ένα σκηνικό λοιπόν, όπου η μη παραγωγική Ευρώπη, στερούμενη τη Ρωσική ενέργεια και τα Ουκρανικά σιτηρά, καλείται να βρει τρόπους για να επιβιώσει. Και ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι; Οι εξής δύο: 1) Ο πρώτος τρόπος, αυτός δηλαδή ο οποίος τώρα υιοθετείται, είναι η προμήθεια ενέργειας ή από τις "συμμαχικές" ΗΠΑ ή από βαθύπλουτους εταίρους με απροσδιόριστες επιδιώξεις και συμφέροντα... Ο τρόπος αυτός όμως, είναι εξαιρετικά ανορθολογικός και δαπανηρός, καθώς οι "φίλοι" μας, βλέποντας πως αναζητούμε απεγνωσμένα ενέργεια, μας πουλάνε τις ενεργειακές τους υπηρεσίες σε τιμές... ευκαιρίας (για τους ίδιους εννοείται).

Υπάρχει όμως άλλη λύση; Ασφαλώς και υπάρχει. Η άλλη λύση λοιπόν, είναι η Ευρώπη να καταστεί ενεργειακά ΑΥΤΟΝΟΜΗ έτσι ώστε να μην έχει την ανάγκη μήτε των εχθρών μήτε των φίλων της. Αυτό το σενάριο είναι ρεαλιστικό θα ρωτήσει κανείς; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ναι. Και είναι τόσο ξεκάθαρα καταφατική, διότι η Ελλάδα μας, διαθέτει τόσο ενεργειακό πλούτο στις θάλασσες της, ώστε σύμφωνα με την συντριπτική πλειοψηφία εγχώριων και διεθών αναλυτών, μπορεί να καλύψει όχι μόνο τις δικές της ανάγκες,αλλά και τις ανάγκες του συνόλου των Ευρωπαίων συμμάχων της τουλάχιστον για μία δεκαετία. Επομένως, η Ελλάδα μας, όπως κάποτε κράτησε τη Δύση ζωντανή νικώντας και εκδιώχνοντας την Περσική απειλή από τα ευρωπαικά εδάφη, όπως κάποτε κράτησε όρθια τη φιλελεύθερη Δύση προκαλώντας ηχηρά πλήγματα στον απολυταρχικό γερμανοιταλικό άξονα, έτσι και τώρα μπορεί να κρατήσει όρθια την Ευρώπη, καταστώντας την αυτόνομο και ισχυρό διεθνή παράγοντα. Καθιστώντας την πραγματικά μεγάλη δύναμη. Μία μεγάλη δύναμη, η οποία όντας ενεργειακά αυτόνομη, αμυντικά ισχυρή και διπλωματικά ενιαία, θα μπορέσει να γίνει ένας ισχυρός παράγοντας δικαιοσύνης, ειρήνης και ελευθερίας στον διεθνή πολιτική σκακιέρα.

Γιατί όμως ακόμα δεν έχουμε προχωρήσει στην εκμετάλλευση των ενεργειακών μας κοιτασμάτων; Γιατί αρνούμαστε τα δώρα της φύσεως και εξακολουθούμε να είμαστε επαίτες ενέργειας και ουραγοί των εξελίξεων; Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Η πρώτη και πιο "ρομαντική", είναι η οικολογική πολιτική της Ε.Ε. η οποία στα πλαίσια της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, ζητά από τα κράτη της να απεξαρτηθούν από τις παραδοσιακές μορφές ενέργειας, υιοθετώντας τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Βέβαια, κυρίαρχα κράτη της Ε.Ε. όπως η Γερμανία π.χ. αν και ζητούν από τα υπόλοιπα μέλη να προχωρήσουν στη βίαιη και άμεση απολιγνιτοποίηση, διατηρούν εις το ακέραιο τη δική τους παραγωγή λιγνίτη. Και ενώ λοιπόν όλοι (και εντός και εκτός Ελλάδος) συμφωνούμε για τις αρνητικές συνέπειες του λιγνίτη και την ανάγκη να απαλλαγούμε από αυτόν, όλοι μας αρνούμαστε να δώσουμε την έγκριση η Ελλάδα (και μέσω της Ελλάδας και η Ευρώπη) να γίνει χώρα που θα παράγει βιώσιμη και απαραίτητη ενέργεια (φυσικό αέριο κ.α.), γιατί είμαστε τόσο ευαίσθητοι οικολογικά, ώστε θέλουμε να τελειώσουμε με τις παλαιές πηγές ενέργειας.

Είναι όμως τόσο ρομαντικά τα πράγματα; Ασφαλώς και όχι. Η αλήθεια είναι, πως μία Ελλάδα και μία Ευρώπη ενεργειακά ισχυρή και αυτόνομη, ενοχλεί πολλούς. Ενοχλεί όσους τώρα της πουλάνε την ενέργεια τους σε τιμές ευκαιρίας για τους ίδιους, ενοχλεί τη γειτονική Τουρκία η οποία επιθυμεί να επιβάλλει τετελέσμενα στις ελληνικές θάλασσες , αντιβαίνοντας κάθε κανόνα και λογική του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, το οποίο άλλωστε δεν το αναγνωρίζει, γιατί πολύ απλά δε τη συμφέρει. Και βέβαια, ενοχλεί και όσους υποστηρίζουν τη λογική μίας Ελλάδας αδύναμης και μετριοπαθούς, η οποία ακολουθώντας την πάντοτε καταστροφική και μυπωική πολιτική του "κατευνασμού", δε θα εκμεταλλεύεται τον ενεργειακό της πλούτο και θα παραμένει στάσιμη και αδύναμη για να μην προκαλέσει γεωπολιτικές εντάσεις ή πιο απλά και κατανοητά, για να μην προκαλέσει την οργή των αναθεωρητικών γειτόνων της, ασκώντας τα ΝΟΜΙΜΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!

Την μυωπική αυτή πολιτική που περιέγραψα λοιπόν, την πολιτική της "οικολογικής ευαισθησίας" και της φρόνιμης και φοβικής εξωτερικής πολιτικής, την υιοθετούν στην πατρίδα μας με τον λόγο τους, τα κόμματα της αριστεράς. Αντιθέτως, οι δυνάμεις του κέντρου και της δεξιάς, άλλες με περισσότερο ρεαλισμό και ουσιαστικό προγραμματισμό και άλλες με περισσότερο λαικισμό και οπορτουνισμό, διαβλέποντας την ιδανική πολιτική συγκυρία που απλώνεται μπροστά μας, επιθυμούν να κάνουμε το μεγάλο βήμα και να εκμεταλλευτούμε τον ενεργειακό μας πλούτο για να γίνουμε ένας γεωπολιτικός παράγοντας. Για να γίνουμε ένα σύγχρονο ευρωπαικό κράτος που με μία σημαντική πηγή εσόδων, η οποία δε θα προέρχεται από τον ιδρώτα του φορολογούμενου, μα από τον πλούτο της γης και των θαλασσών μας , θα μπορέσει να υιοθετήσει μία φιλική φορολογική πολιτική για τους πολίτες του. Θα μπορέσει να προχωρήσει σε ουσιαστικές επενδύσεις, οι οποίες θα φέρουν ανάπτυξη και σταθερά έσοδα για το κράτος, καθώς και να βελτιώσει ουσιαστικά το επίπεδο ζωής των Ελλήνων πολιτών.

Όπως λοιπόν πολύ εύκολα καταλαβαίνετε διαβάζοντας αυτό το άρθρο, η ψήφος μας στις εκλογές που έρχεται, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό αν η Ελλάδα μας στις αρχές της νέας δεκαετίας θα είναι ένα κράτος ισχυρό με εξαιρετικές προοπτικές και δυνατότητες ή ένα κράτος που θα συνεχίσει να είναι εσωστρεφές και μετριοπαθές. Ένα κράτος δηλαδή, που θα προσφέρει στους πολίτες του μόνο επιδόματα και φόρους. Θα αποφασίσουμε, εάν θέλουμε ένα κράτος το οποίο θα είναι ο τελευταίος τροχός της  ευρωπαϊκής αμάξης, ή ένα κράτος που θα πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις και θα μπορέσει να προωθήσει με αποτελεσματικότητα τα δίκαια και τα συμφέροντα του.

Το δίλημμα των εκλογών αυτών λοιπόν, είναι καθαρό. Στις 21 Μαίου, ψηφίζουμε αναλογιζόμενοι το παρελθόν και το παρόν, μα πολύ περισσότερο αναλογιζόμενοι το ΜΕΛΛΟΝ της πατρίδας μας και πως το ονειρευόμαστε. Σε αυτές τις εκλογές ενημερωνόμαστε και ψηφίζουμε για να κάνουμε το μεγάλο βήμα προς τα μπρος και όχι για να γυρίσουμε σε ένα παρελθόν μίζερο, το οποίο δεν μας έφερε παρά οργή, εξαθλίωση και χιλιάδες νέους να φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό.

Στις εκλογές αυτές, εμείς, οι νέοι άνθρωποι, ψηφίζουμε και διαμορφώνουμε μόνοι το μέλλον το δικό μας και της πατρίδας μας! Ψηφίζουμε ώστε να πάψουμε να είμαστε περιπλανώμενοι Mad Max που προσπαθούν να φτιάξουν το μέλλον τους μακριά από την πατρίδα τους και να ζήσουμε και να προοδεύσουμε στην υπέροχη Ελλάδα μας!