Η Πνύξ του εικοστού πρώτου αιώνος

Σκεφτόμουν για πολύ καιρό ξέρετε, ποιο το πρόβλημα της σημερινής δημοκρατίας; Γιατί τα κοινά έχουν πάψει να μας απασχολούν και το ποσοστό αποχής στις εκλογές, παραμένει σταθερά άνω του 40%; Διαβάζοντας όμως πρόσφατα ένα άρθρο για την εκκλησία του Δήμου και τον τρόπο λειτουργίας της, κατάλαβα ότι μία σύγχρονη εκκλησία του Δήμου, μία σύγχρονη μαζική συνέλευση του λαού με νομοπαρασκευαστικό και νομοθετικό έργο, θα μπορούσε να προσδώσει στη δημοκρατία μας ποιοτικά χαρακτηριστικά, στα οποία υστερεί.

Ασφαλώς ένα τέτοιο εγχείρημα είναι αρκετά περίπλοκο. Απαιτεί χρόνο, κοπιώδη εργασία, σωστή οργάνωση και κατάλληλη προώθηση στο εκλογικό σώμα ( παροχή κινήτρων, μαζική διαφήμιση κλπ). Μα είναι ένα εγχείρημα τολμηρό και σωτήριο για τη δημοκρατία μας.  Και είναι σωτήριο διότι, εάν ο λαός παράγει και πάλι νόμους, εάν εκτελεστική και νομοθετική εξουσία επικοινωνούν άμεσα με το λαό, η δημοκρατία μας αμέσως θα εμπλουτιστεί. Η δραστηριότητα των πολιτών στη νέα αυτή μαζική συνέλευση, θα αποτελέσει παράλληλα και ένα αξιόπιστο δείγμα σφυγμομέτρησης της κοινής γνώμης. Δείγμα «ανόθευτο», διάφανο και ξεκάθαρο. Ενώ το πέρασμα από τη στείρα και διαρκή κριτική ή αποθέωση ( ανάλογα τα ιδεολογικά πιστεύω του καθενός), στην παραγωγή νομοθετικού έργου και στην ενεργή συμμετοχή στα κοινά, αυτομάτως θα βοηθήσει τους πολίτες να αποκτήσουν στάση πιο υπεύθυνη και λιγότερο προκατειλημμένη απέναντι στις πολιτικές διαδικασίες του τόπου μας. Τέλος, οι ίδιοι οι ταγοί του έθνους, θα αποδείξουν έμπρακτα, ότι δε φοβούνται το λαό. Ότι έχουν εμπιστοσύνη στη δύναμη των λόγων και των έργων τους και ότι μπορούν να κυβερνήσουν μαζί με το λαό. Ότι πραγματικά ενδιαφέρονται για τη γνώμη του απλού πολίτη και όχι μόνο για τη ψήφο του.

Και αφού ανέλυσα τα οφέλη μίας τέτοιας ενέργειας, καιρός να εξηγήσω και πως θα καταστεί εφικτό το ρηξικέλευθο αυτό εγχείρημα. Αρχικώς είναι σεβαστό από όλους πιστεύω, ότι η εκτελεστική εξουσία, οφείλει να έχει τον πρώτο νομοθετικό λόγο και τη μερίδα του λέοντος στο νομοπαρασκευαστικό έργο. Η σύγχρονη Πνύξ λοιπόν, δε θα υποκαταστήσει την εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά θα βοηθήσει το έργο της. Για αυτό και ο αριθμός των νομοσχεδίων που η σύγχρονη εκκλησία του δήμου θα προτείνει ετησίως, πρέπει να καθοριστεί σε τέσσερα με πέντε νομοθετικά ψηφίσματα. Τέσσερα με πέντε νομοθετικά ψηφίσματα, για θέματα που ο ίδιος ο λαός σε ψηφοφορία την αρχή του νέου έτους θα αποφασίζει από κοινού, ότι χρίζουν άμεσης μέριμνας και φροντίδας. Από τα ψηφίσματα αυτά λοιπόν, τα δύο ψηφίσματα με τη μεγαλύτερη αποδοχή, θα γίνονται επίσημα κυβερνητικά νομοσχέδια προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων, ενώ τα υπόλοιπα δύο, ανάλογα και με το περιεχόμενο τους, θα αποφασίζει η κυβέρνηση για το χρόνο προώθησης τους στο κοινοβουλευτικό σώμα.

Αφού όμως ανέλυσα το θεωρητικό πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της σύγχρονης αυτής εθνικής συνέλευσης, θέλω να αναλύσω και το πρακτικό σκέλος της. Ξεκινώ λοιπόν, τονίζοντας ότι για να καταστεί ένα τέτοιο τολμηρό εγχείρημα, χρειάζεται η μαζική συμμετοχή του λαού, η οποία θα αποτελεί και ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της βούλησης του. Θα πρέπει λοιπόν την ιστορική αυτή τομή, να τη στηρίξει τουλάχιστον το 50% του καταγεγραμμένου εκλογικού σώματος. Και αυτό θα καταστεί δυνατόν, μέσω του «μαγικού» διαδικτυακού κόσμου ασφαλώς. Το μέσο που θεωρείται συνώνυμο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων, που άλλαξε ριζικά τη ζωή μας, μπορεί και πρέπει να καταστεί ο εγγυητής της ποιοτικής αναβαθμίσεως του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Εγγυητής μίας δημοκρατίας ανοιχτής για όλους και ισχυρής απέναντι στους δογματικούς εχθρούς της. Εφόσον λοιπόν γίνουν οι κατάλληλες διασταυρώσεις στοιχείων, η κατάλληλη προώθηση της τομής αυτής στο εκλογικό σώμα και συγκεντρωθεί ένας ικανοποιητικός αριθμός εθελοντών, μπορεί να ξεκινήσει το σπουδαίο αυτό έργο. Ένα έργο το οποίο θα κατοχυρώσει όχι μόνο την ελευθερία έκφρασης των πολιτών, αλλά και την άμεση συνδρομή τους, στο κυβερνητικό και εθνικό έργο!

Από εκεί και πέρα και μόλις η νέα αυτή διαδικτυακή Πνύκα, καταστεί απτή πραγματικότητα, θα πρέπει να θωρακίσουμε την αξιοπιστία και την δημοκρατικότητα του θεσμού αυτού. Όπως προανέφερα λοιπόν, με την αρχή κάθε νέου έτους, οι απλοί πολίτες, θα ψηφίζουν σε ποιους τομείς της καθημερινότητας μας, επιχειρούν να παρέμβουν άμεσα ( οικονομία, παιδεία, υγεία, πολιτισμός, αγροτικά θέματα, τουρισμός, ναυτιλία, αμυντική πολιτική κ.α.) και οι τέσσερεις πιο δημοφιλείς επιλογές τους, θα είναι το αντικείμενο εργασίας τους για τον χρόνο αυτό. Μετά από την ψηφοφορία αυτή λοιπόν, οι πολίτες σε ομάδες και σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς του αρμόδιου υπουργείου, θα διαβουλεύονται τις προτάσεις τους και θα καταλήγουν σε ένα συνεκτικό νομοσχέδιο, το οποίο κάθε ομάδα ( οι ομάδες πολιτών που θα έρχονται σε συνεννόηση με τους αρμοδίους φορείς θα είναι τέσσερεις και εκλεγμένες από το ευρύτερο εκλογικό σώμα) θα προτείνει προς ψήφιση στο ευρύ κοινό. Κατά τη διάρκεια όμως της προπαρασκευαστικής αυτής διαδικασίας, θα μπορεί κάθε απλός πολίτης, να παραθέτει τις προτάσεις του είτε εγγράφως, είτε με προφορική αγόρευση. Παράλληλα οι αρμόδιοι τομεάρχες του εκάστοτε κόμματος, αλλά και οι υπουργοί της κυβερνήσεως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ( όποτε το επιθυμεί), θα μπορούν να παρεμβαίνουν στη διαδικασία, με δικές τους προφορικές αγορεύσεις και προτάσεις.

Μόλις λοιπόν εγκριθούν τα τέσσερα νομοσχέδια της διαδικτυακής Πνυκός, θα ακολουθείται η διαδικασία που επίσης προανέφερα. Ενώ ο αρχηγός της ομάδας πολιτών, που συντέλεσαν στην πραγμάτωση του νομοσχεδίου, θα δικαιούται να υπερασπιστεί το έργο του στη βουλή, με τον ίδιο ακριβώς χρόνο που δικαιούται και ένας υπουργός για την αγόρευση του. Εννοείται επίσης, ότι οι κοινοβουλευτικές αίθουσες, θα είναι ανοιχτές για τη συνέλευση της Πνύκας, οποτεδήποτε κρίνεται απαραίτητο, οι νομοπαρασκευαστικές επιτροπές της, να συνεδριάσουν σε αυτές.

Εν ολίγοις, εκμεταλλευόμενοι τις ασύλληπτες δυνατότητες που προσφέρει ο απέραντος κόσμος του διαδικτύου, μπορούμε να ενισχύσουμε και να θωρακίσουμε τη δημοκρατία μας. Να καταστήσουμε τον απλό πολίτη και πάλι ενεργό. Να αποκαταστήσουμε το κύρος του πολιτεύματος μας και να δώσουμε φωνή και νομοθετική εξουσία σε κάθε πολίτη, ως μονάδα ενός αντιπροσωπευτικού συνόλου. Και είμαι βέβαιος ότι η διαδικασία αυτή, όχι μόνο δε θα υποβαθμίσει το νομοθετικό έργο του τόπου μας, αντιθέτως μάλιστα. Θα το εμπλουτίσει και θα το καταστήσει ικανό να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών. Άλλωστε μία ισχυρή εκτελεστική και κοινοβουλευτική εξουσία, καθώς και ένας πολιτικός με αυτοπεποίθηση, δεν μπορεί να φοβάται την κρίση του απλού πολίτη. Αντιθέτως πρέπει να τη διαμορφώνει με τα ακλόνητα και ισχυρά επιχειρήματα του και έπειτα να αφήνει τους πολίτες να πράξουν τα δέοντα. Ας εκλείψει λοιπόν η ανόητη δικαιολογία της αποχής και ας επικρατήσει η ιδέα της ενεργοποίησης και της δραστηριοποίησης. Ενεργοποίηση και δραστηριοποίηση, που δε θα βασίζεται όμως σε άναρθρες κραυγές και γελοίες απλουστεύσεις, αλλά στην Παρασκευή νομοθετικού έργου, άρα και σε ευθύνη για την πορεία του τόπου μας. Μία ευθύνη την οποία οφείλει ο καθείς και η καθεμιά να αναλάβει, μόλις αντιληφθεί το μέγεθος της και μόλις χρίσει τον εαυτό του άξιο για την ανάληψη της.