Ο λόγος για τον οποίον αξίζει να αγωνίζεσαι διαρκώς και ακατάπαυστα
Πόσες και πόσες φορές εμείς οι άνθρωποι παραπονούμαστε; Πόσες φορές δυσανασχετούμε με τη μοίρα μας; Πόσες φορές είμαστε έτοιμοι να δηλώσουμε ότι ηττηθήκαμε και ότι αποτύχαμε; Η ζωή όμως ταυτίζεται κατά μία έννοια με τον πόλεμο ως προς το γεγονός πως άλλες μάχες τις κερδίζεις, άλλες τις χάνεις. Μα σημασία έχει ποιος θα γελάσει τελευταίος. Σημασία έχει το τελικό αποτέλεσμα να δικαιώνει, όχι όσους σε λοιδορούν και σε υποτιμούν, μα εσένα και τους κόπους σου. Εσένα και τα πρόσωπα που πραγματικά σε νοιάζονται και επιθυμούν το καλύτερο για εσένα.
Η Ιστορία βρίθει από παραδείγματα ανθρώπων, που όλες οι προβλέψεις και τα δεδομένα βρίσκονταν εναντίον τους και όμως κατόρθωσαν να θριαμβεύσουν και να τους μνημονεύουμε ακόμα και στις μέρες μας για τα επιτεύγματα τους. Μεγάλοι Βασιλείς και πολεμιστές, όπως ο Αγαμέμνων που κατόρθωσε να ανακτήσει απ' το Θυέστη ( Θείος του Αγαμέμνονος και σφετεριστής του θρόνου του πατρός του Ατρέως) το βασίλειο του τις Μυκήνες και ύστερα να τις κάνει κυρίαρχη δύναμη σε όλο τον Ελλαδικό χώρο ή ο Οκταβιανός Αύγουστος. Ο Θετός γιος του Καίσαρα που σε ηλικία μόλις 19 ετών κλήθηκε να κυβερνήσει τη Ρώμη και αφού εξόντωσε τους φαινομενικά ισχυρότερους στη μάχη της διαδοχής, ανταγωνιστές του, κατόρθωσε να αποκτήσει την καθολική ηγεμονία του τότε γνωστού κόσμου. Ακόμα και άνθρωποι του πνεύματος ή της καθημερινότητας όμως έχουν διακριθεί για την ικανότητα τους να επιβιώνουν στις δυσκολίες και να επανακάμπτουν δριμύτεροι μάλιστα ( Αριστοτέλης, Πλάτων, Κικέρων κ.α.)
Ακόμα και στις μέρες μας βλέπουμε ανθρώπους που η μοίρα δεν τους επιφύλασσε την καλύτερη τύχη ( άνθρωποι με ανίατες αυτοάνοσες ασθένειες ή κάποια σωματική αναπηρία ή με πολύ μεγάλα οικονομικά προβλήματα) και καταφέρνουν να μετατρέψουν το φαινομενικά τουλάχιστον μειονέκτημα τους σε πλεονέκτημα και να διακριθούν. Είμαι πεπεισμένος λοιπόν πως οι άνθρωποι δεν έχουμε το δικαίωμα να εγκαταλείπουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για να κάνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν πρωτίστως και τον εαυτό μας δευτερευόντως, ευτυχισμένους. Διότι ναι οι ήττες στη ζωή είναι ξεκάθαρα περισσότερες απ'τις νίκες. Είτε στο συναισθηματικό είτε στο επαγγελματικό τομέα. Όμως οι νίκες ακριβώς επειδή είναι λιγότερες έχουν και μεγαλύτερη αξία. Το να είσαι μάλιστα στο τέλος νικητής, είναι αδιαμφισβήτητα το μεγαλύτερο δώρο που εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να ζητήσουμε.
Όπως ένας πόλεμος λοιπόν έτσι και η ζωή είναι απρόβλεπτη. Χρειάζεται μεθοδικότητα, πίστη και διάθεση για να βελτιωθείς. Διάθεση για διαρκείς εσωτερικές αναζητήσεις στα βάθη της ψυχής σου που θα σε βοηθήσουν να εξελιχθείς και ανακαλύψεις τι πραγματικά θες. Διότι η ομορφιά της ζωής είναι ακριβώς αυτή. Ότι το κάθε δευτερόλεπτο είναι διαφορετικό. Ότι ανά πάση στιγμή κάτι καινούριο, άσχημο ή όμορφο μπορεί να συμβεί. Το μόνο που αξίζει όμως είναι στο τέλος αυτής της πορείας, όποτε και αν αυτό έλθει, να γνωρίζεις ότι πάντοτε πορευόσουν με βάση τα πιστεύω και τις αξίες σου. Ότι ποτέ σου δε συμβιβάστηκες ή αλλαξοπίστησες όσον αφορά τις ηθικές σου αξίες. Ότι στο τέλος όσοι σε αγαπούν θα σε θυμούνται με χαρά και νοσταλγία και όσοι δε σε αγάπησαν θα έχουν να πουν έναν καλό λόγο για εσένα. Κανείς άνθρωπος εξάλλου δεν είναι άξιος να κρίνει τον διπλανό του, παρά μόνο τον ίδιο του τον εαυτό.
Αξίζει λοιπόν να αγωνίζεσαι, διότι η τελική νίκη είναι αυτή που έχει σημασία και όχι οι δυσκολίες και οι κακουχίες που πέρασες ωσότου να έλθει. Αξίζει να αγωνίζεσαι διότι το τέλος μπορεί να σε δικαιώσει μπορεί και όχι. Αν όμως προσπαθήσεις θα <<φύγεις>> με τη συνείδηση σου ήσυχη. Διότι ακόμα και μετά τις μεγαλύτερες καταστροφές, ο ήλιος και το φως που εκπέμπει συνεχίζει και θα συνεχίζει να λάμπει και να <<φωτίζει>> τις ψυχές μας. Όπως έχει γράψει άλλωστε και ο αξεπέραστος Νικόλαος Καζαντζάκης λιτά και περιεκτικά: Μην καταδέχεσαι να ρωτάς << θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;>> Πολέμα!