Ο ΣΩΣΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Μία έκφραση που συνηθίζουμε να λέμε οι Έλληνες και η οποία μας κράτησε όρθιους στα πολύ δύσκολα χρόνια της οθωμανοκρατίας είναι η έκφραση: « στο σωστό καιρό»! Στο σωστό καιρό θα εμφανιζόταν ο μαρμαρωμένος βασιλέας για να οδηγήσει τον λαό του πίσω στη φυσική του πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, στο σωστό καιρό θα απελευθερωνόταν τα Επτάνησα, η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Θράκη τα Δωδεκάνησα κ.α.

Αλλά και εκτός της πολιτικής, η έκφραση «στο σωστό καιρό», χαρακτηρίζει την άποψη μας περί δικαιοσύνης. Στο σωστό καιρό τιμωρείται η ύβρις με την τίσιν, στο «σωστό καιρό» ο Θεός τιμωρεί τους ανθρώπους που αδικούν τους συνανθρώπους τους και γενικότερα στο σωστό καιρό έρχεται η οποιαδήποτε θετική αλλαγή, σε μία παγιωμένη και αρνητική κατάσταση.

Σήμερα λοιπόν, έφτασε επιτέλους η ώρα να αποκατασταθεί μία ιστορική αδικία. Σήμερα, εν έτει 2024, 50 χρόνια μετά το δημοψήφισμα που έλυσε το πολιτειακό ζήτημα στην πατρίδα μας και 30 χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου Βενιζέλου που ουσιαστικά στέρησε από τον εκλιπόντα Βασιλέα Κωνσταντίνο και τη βασιλική οικογένεια την ελληνική ιθαγένεια, έφτασε η στιγμή το ιστορικό αυτό σφάλμα να διορθωθεί.

Έφτασε η στιγμή το ελληνικό κράτος να αφήσει τις ιδεοληψίες του παρελθόντος κατά μέρους και να σταματήσει να αμφισβητεί την ελληνικότητα δύο ανθρώπων (τιτουλάριος Βασιλέας Παύλος και τιτουλάριος πρίγκιπας Νικόλαος) που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μιλούν ελληνικά και ανατράφηκαν ως Έλληνες. Την ελληνικότητα μίας οικογένειας η οποία υπήρξε η ανώτατη αρχή του τόπου για 88 ολόκληρα χρόνια και κατοικεί στην Ελλάδα για περισσότερο από 100 χρόνια.

Την ελληνικότητα μίας οικογένειας επί της αρχής της οποίας, το μικρό νεοελληνικό κράτος, έφτασε στο απόγειο της ακμής του. Την οικογένεια επί της αρχής της οποίας η έκταση του ελληνικού κράτους διπλασιάστηκε και ο πληθυσμός του τριπλασιάστηκε. Την οικογένεια η οποία προσέφερε στο νεοελληνικό κράτος τον Γεώργιο Α'. Έναν συνετό βασιλέα  επί της βασιλείας του οποίου η μικρή Ελλάδα μεγάλωσε σημαντικά σε όλα τα επίπεδα. Την οικογένεια η οποία προσέφερε κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων (1912-1914) έναν σπουδαίο και τρομερά δημοφιλή αρχιστράτηγο, τον βασιλέα Κωνσταντίνο Α'.

Την οικογένεια η οποία όταν κατά τη διάρκεια του εθνικού διχασμού ο νόμιμος βασιλέας Κωνσταντίνος Α' είχε εξοριστεί στην Ελβετία, προσέφερε στην Ελλάδα έναν ευγενή και άξιο αντιβασιλέα, τον βασιλέα Αλέξανδρο, το όνομα του οποίου φέρει και η Αλεξανδρούπολη της Θράκης. Την οικογένεια η οποία προσέφερε στην Ελλάδα τον Γεώργιο Β'. Έναν βασιλέα ο οποίος διακρίνοντας το αδιέξοδο του διχασμένου πολιτικού συστήματος, εμπιστεύτηκε το τιμόνι της χώρας στον Ιωάννη Μεταξά και σε αγαστή συνεργασία μαζί του προετοίμασε σε ιδεολογικό επίπεδο, το έπος του 40'. Ενώ από το Κάιρο δεν έπαψε να προωθεί τα ελληνικά συμφέροντα μέχρι την τελική λευτεριά και την ανταμοιβή της Ελλάδας για τις υπηρεσίες που προσέφερε στον πολιτισμένο κόσμο, με την προσάρτηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.

Την οικογένεια η οποία προσέφερε τον βασιλέα Παύλο και τη βασίλισσα Φρειδερίκη, οι οποίοι στον εμφύλιο πόλεμο του 1946-1949 κράτησαν την Ελλάδα στον δυτικό κόσμο και δεν επέτρεψαν η πατρίδα μας να γίνει Αλβανία του Χότζα ή Ρουμανία του Τσαουσέσκου. Την οικογένεια η οποία προσέφερε στην Ελλάδα τον βασιλέα Κωνσταντίνο Β'. Έναν χρυσό ολυμπιονίκη, ο οποίος ανέλαβε τη βασιλεία της πατρίδος πολύ νέος και σε πολύ ταραγμένους καιρούς και ήταν ο μόνος που προσπάθησε ουσιαστικά να ανατρέψει τη δικτατορία των συνταγματαρχών με το αντικίνημα του 67.

Ήταν δε ο βασιλέας εκείνος, ο οποίος έχασε το θρόνο του, με ένα δημοψήφισμα, το οποίο ο εκλιπών πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, ορθώς χαρακτήρισε unfair, καθώς στον βασιλέα Κωνσταντίνο Β' δεν επετράπη ούτε καν να επιστρέψει στην Ελλάδα για να πραγματοποιήσει μία σωστή προεκλογική εκστρατεία.

Την οικογένεια, η οποία βλέπει τα ιστορικά της ανάκτορα στο Τατόι, να μη γίνονται ένα μουσείο της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας, όπως σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη _ακόμα και στη Ρωσία των Μπολσεβίκων_ αλλά να αφήνονται επί δεκαετίες να ρημάζουν και να παρακμάζουν.

Όμως ακόμα και εάν κάποιος διαφωνεί με τα ιστορικά γεγονότα και τις ιστορικές κρίσεις που παρέθεσα προηγουμένως, πως γίνεται να συμφωνεί με αυτόν τον ιδεοληπτικό παραλογισμό που βιώνουμε σήμερα; Διότι σήμερα, την ίδια στιγμή που βλέπουμε αλλοεθνείς μπασκετμπολίστες να γίνονται «Έλληνες» μέσα σε 2 χρόνια (Ουόκαπ π.χ.), αλλοδαπούς από ασιατικές και αφρικανικές χώρες, να λαμβάνουν ελληνική ιθαγένεια μέσα σε μία τριετία, την ίδια στιγμή, αρνούμαστε σε μία οικογένεια η οποία μιλά και σκέφτεται ελληνικά και έχει εκατονταετή παρουσία στην Ελλάδα, την ελληνική ιθαγένεια! Εάν αυτό δεν είναι ο ορισμός του παραλογισμού και της ιστορικής αδικίας, τότε τι είναι;

Θέλω να πιστεύω λοιπόν, ότι έφτασε επιτέλους ο «σωστός καιρός», έτσι ώστε το ελληνικό κράτος, να αποδεχτεί αυτό που όλος ο υπόλοιπος κόσμος και κάθε λογικός Έλληνας αποδέχεται: Την ελληνικότητα δηλαδή του Παύλου των Ελλήνων και της οικογένειας αυτού. Θέλω να πιστεύω, πως η Ελλάδα θα σταματήσει να φοβάται το παρελθόν της και θα κοιτάξει με αυτοπεποίθηση το μέλλον. Θέλω να πιστεύω πως έφτασε ο πάντοτε αλάνθαστος «σωστός καιρός» των Ελλήνων, για την απόδοση δικαιοσύνης!