Το παρελθόν ως αναπόσπαστο κομμάτι του παρόντος και του μέλλοντος

Δεν ξέρω εάν συμφωνείτε μαζί μου, μα τα τελευταία χρόνια παρατηρώ μια <<στροφή>> προς το παρελθόν. Στροφή ολοκληρωτική και μάλιστα σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας μας.

Η Τάση αυτή δηλώνει άραγε την αδυναμία της τωρινής μας κοινωνίας; Την ανάγκη να αναγεννηθούμε όπως ο φοίνικας από τις στάχτες μας; Στάχτες ένδοξες και λαμπρές, μα απομεινάρια μίας ομολογουμένως διαφορετικής εποχής η οποία έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Η Τάση αυτή υποδηλώνεται αρχικώς και πρωτίστως στο χώρο της ψυχαγωγίας ( <<κατακλυσμός>> από ριμέικ παλαιών επιτυχημένων και σημαντικών τηλεοπτικών σειρών, εκπομπών, ταινιών κ.α.) στο χώρο της μόδας ( μία έντονη ροπή προς τη ρομαντική και γοητευτική εκκεντρικότητα των 80's). Υποδηλώνεται άραγε λόγω της έλλειψης σύγχρονων δημιουργών; Δεν το νομίζω και δε θέλω να το πιστέψω αυτό. Είμαι μάλιστα υπέρ αυτής της προσπάθειας, αναγέννησης των τεχνών από το ένδοξο παρελθόν τους.

Δεν παύω όμως να πιστεύω ότι το παρελθόν αποτελεί παρελθόν για πολλούς και συγκεκριμένους λόγους. Διότι τα ερεθίσματα, οι επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα αν θέλετε των προηγουμένων γενεών δε συμβαδίζουν με αυτά της δικής μας. Άρα λοιπόν η επιστροφή στο παρελθόν δικαιολογείται μόνο ως μία προσπάθεια ανασύνταξης και δημιουργίας ενός νέου καλλιτεχνικού ρεύματος το οποίο θα είναι ικανό να αφομοιώσει και κυρίως να συνταιριάξει τα καλά στοιχεία του παρελθόντος με αυτά του παρόντος, μα κυρίως να δημιουργήσει ακόμα καλύτερα στοιχεία για τις μελλοντικές γενεές.

Στην αιτίαση πολλών ότι τα ήθη τα έθιμα και η κοινωνία γενικότερα ήταν σαφώς καλύτερα και ποιοτικότερα, άρα πρέπει να επιστρέψουμε στις τότε αντιλήψεις, η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι στην ιστορία του ανθρώπινου γένους πάντοτε υπήρξαν διαπλεκόμενα συμφέροντα, αλλά και περίοδοι <<βαθύτατης>> κοινωνικής και αξιακής παρακμής (αιματηροί πόλεμοι, διαφθορά ή σκοταδισμός κ.α.). Η λύση λοιπόν δεν είναι ούτε ο <<αφορισμός>> του παρόντος μα ούτε φυσικά και ο <<αφορισμός>> του παρελθόντος. Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά και να εξελιχθεί, είναι να συνταιριάξει τα θετικά στοιχεία ολόκληρης της ιστορίας της, να περιορίσει εάν δε γίνεται να <<εξαφανίσει>> τα αρνητικά και κάπως έτσι να δημιουργηθεί μία νέα πιο δίκαια, πιο φιλελεύθερη και πιο ηθική κοινωνία με ευκαιρίες για όλους, χωρίς κοινωνικός και επαγγελματικούς αποκλεισμούς βασισμένους είτε σε παρωχημένα στερεότυπα του παρελθόντος, είτε υπεραπλουστευμένες και <<υποκριτικές>> αντιλήψεις του παρόντος.

Υ.Γ. Αν μία καθολική <<στροφή>> προς το παρελθόν θα ήταν για εμένα απολύτως αποδεκτή, αυτή είναι η επιστροφή στη μουσικάρα των 80's και 90's!!!