We don't need another hero

Έχοντας μία έντονη ρετρό μουσική διάθεση το σημερινό σαββατιάτικο πρωινό, έβαλα να ακούσω στον υπολογιστή μου μία λίστα με κλασικά 80's τραγούδια. Μετά λοιπόν από αρκετή ντίσκο και από αρκετό ροκ, φτάσαμε σε ένα πανέμορφο soundtrack, μίας εκ των αγαπημένων μου ταινιών. Το όνομα του τραγουδιού αυτού; <<We don't need another hero>> με την αξεπέραστη Tina Turner στην ερμηνεία του soundtrack για την ταινία <<Mad Max Beyond Thunderdome>>.

Σκοπός μου δεν είναι να διαφημίσω την ταινία ασφαλώς ( αν και πρόκειται περί μίας ακόμα καταπληκτικής ταινίας, με την ιδιαίτερη σκηνοθετική επιμέλεια του Τζορτζ Μίλερ), αλλά εμπνεόμενος από τον ενδιαφέροντα και ιντριγκαδόρικο τίτλο του συγκεκριμένου soundtrack, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, για το σήμερα και το αύριο της πατρίδος μας. Να σας εξηγήσω για ποιο λόγο θεωρώ πως η πατρίδα μας δεν χρειάζεται άλλους «σωτήρες». Για ποιο λόγο θεωρώ ότι πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να αναζητούμε έναν «παντοδύναμο μάγο» ο οποίος θα διορθώσει τις δικές μας παθογένειες, με έναν μαγικό και εξαιρετικά ανώδυνο τρόπο. Για ποιο λόγο δεν πρέπει να εξυψώνουμε άλλο τα πρόσωπα, μα τις ιδέες που πρεσβεύουν και πρεσβεύουμε.

Βρισκόμενοι σε πολιτικές συζητήσεις, φαντάζομαι θα έχετε ακούσει και εσείς τους γονείς και τους παππούδες σας, να μιλούν με θαυμασμό για ένα πολιτικό πρόσωπο. « Εάν ζούσε ο Ανδρέας τώρα», «Εάν ζούσε ο Καραμανλής και πάει λέγοντας»... Η νοοτροπία βλέπετε της "θεοποίησης» των πολιτικών αρχόντων, δεν είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο. Είναι ένα κοινωνικό και ανθρωπολογικό φαινόμενο, το οποίο εμφανίστηκε από τη στιγμή που οι άνθρωποι κατόρθωσαν να συστήσουν οργανωμένες κοινωνίες και παραμένει ζωντανό και πανίσχυρο ( με μικρές αυξομειώσεις), έως και την εποχή μας. Ακόμα και εμείς οι Έλληνες, οι ιδρυτές του δημοκρατικού πολιτεύματος, του μόνου πολιτεύματος δηλαδή που εξασφαλίζει την ισονομία και την ισοπολιτεία, χωρίς να δημιουργεί χάος και αναταραχές, δεν μπορέσαμε να ξεφύγουμε από την «παγίδα» αυτή. Μετά λοιπόν και από τους περίφημους Ελληνιστικούς αλλά και τους Βυζαντινούς χρόνους ( όπου ο μονάρχης κατείχε την αποκλειστική αλήθεια και την απόλυτη εξουσία), η ιδέα του ηγέτη-σωτήρα, «ριζώθηκε» στην κοινή γνώμη.

Για να μην παρεξηγηθώ όμως, δεν είναι κακό ο λαός να αναζητά έναν ηγέτη με όραμα. Έναν ηγέτη που θα μετατρέψει τις ασαφείς σκέψεις και επιθυμίες του απλού λαού, σε απτή πραγματικότητα με αρετή και τόλμη. Στην ηγεσία μίας χώρας, ενός αθλητικού συλλόγου, ενός πολιτισμικού οργανισμού και πάει λέγοντας, πρέπει ασφαλώς να βρίσκονται οι αξιότεροι και οι τολμηρότεροι. Όμως οι τολμηροί και άξιοι διοικητές, δεν είναι παρά το δημιούργημα ενός τολμηρού και άξιου λαού. Είναι σίγουρα πολύ βολικό να κατηγορείς για την αποτυχία του πολιτικού, θεσμικού και πολιτειακού συστήματος τους πολιτικούς, αλλά δε γίνεται να παραβλέψεις το γεγονός ότι εσύ γέννησες αυτούς τους πολιτικούς. Στις δημοκρατίες άλλωστε είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει ατομική μα συλλογική ευθύνη. Ευθύνη την οποία πρέπει επιτέλους να αναλάβουμε και να σταματήσουμε να αναζητούμε εξιλαστήρια θύματα και ουρανοκατέβατους σωτήρες.

Είμαστε πράγματι ένα ένδοξο έθνος. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, ανέκαθεν πρωτοπορούσαν και βρίσκονταν ένα βήμα μπροστά στις παγκόσμιες εξελίξεις. Η επικράτηση όμως των διαχωριστικών ιδεολογικών γραμμών και της ευθυνοφοβίας που επικράτησε μετά τα πάθη του εμφυλίου πολέμου, άλλαξαν την ιδιοσυγκρασία μας. Μετατραπήκαμε σε έναν άβουλο λαό, ο οποίος δεν παρήγαγε πολιτική και αξίες, αλλά αναμασούσε την πολιτική που οι μεγάλες δυνάμεις και τα ξένη κράτη παρήγαγαν. Γίναμε πνευματικοί ακαμάτηδες και διαλέξαμε μία αυτόβουλη περιθωριοποίηση, αντί για μία τολμηρή παραγωγή αξιών και ιδεών. Αρκεστήκαμε στις δάφνες του παρελθόντος, και παραμελήσαμε το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Εάν λοιπόν επιθυμούμε να γίνουμε και πάλι ένα ένδοξο έθνος, οφείλουμε να αναθεωρήσουμε κάποιες σταθερές της καθημερινότητας μας.

Έχουμε χρέος να γίνουμε και πάλι ένας λαός σκεπτόμενος και υπερήφανος. Υπερήφανος όχι μόνο για την σπουδαία καταγωγή του, αλλά και για την κληρονομιά που αφήνει στις νεότερες γενεές των Ελλήνων. Την τομή αυτή, ασφαλώς και δεν μπορεί να την πραγματοποιήσει ούτε κάποιος ουρανοκατέβατος σωτήρας ούτε κάποιος κομματικός και πολιτικός φορέας από μόνος του. Η αλλαγή αυτή θα συντελεστεί μέσα από τον καθημερινό δημόσιο διάλογο. Έναν δημόσιο διάλογο, ο οποίος θα διαμορφώσει ένα νέο εκπαιδευτικό και θεσμικό πλαίσιο, βασισμένο στις αξίες της εθνικής υπερηφάνειας, της ισονομίας και της ισοπολιτείας καθώς και της δικαιοσύνης. Εάν εμείς οι ίδιοι επιτέλους δεν αλλάξουμε νοοτροπία και δεν ξεκινήσουμε να παράγουμε αξίες, κανείς άλλος δεν μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αυτό πρέπει να γίνει και πιστεύω είναι ξεκάθαρο στην πλειοψηφία του κόσμου. Είναι ξεκάθαρο πως μία νέα γενιά άξιων πολιτικών μπορεί να δημιουργηθεί, μόνο μέσα από ένα ώριμο και σκεπτόμενο εκλογικό σώμα. Είναι ξεκάθαρο πως οι αξιότεροι κυβερνήτες θα γεννηθούν για να κυβερνήσουν έναν άξιο λαό. Η μεγαλύτερη πρόκληση του δημοκρατικού πολιτεύματος άλλωστε, είναι ακριβώς αυτή: Μία δημοκρατική χώρα, καλείται να διαμορφώσει τις θεσμικές και αξιακές συνθήκες, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα ώριμο και κατασταλαγμένο εκλογικό σώμα. Ένα εκλογικό σώμα στο οποίο ο κάθε πολίτης μπορεί να ψηφίζει, εφόσον έχει το θάρρος να αιτιολογήσει τη γνώμη του με ορθά και λογικά επιχειρήματα. Ένα εκλογικό σώμα το οποίο θα γεννά μία άξια κυβερνητική και νομοθετική αρχή.  Η δημοκρατία είναι λοιπόν το σπουδαιότερο και το πιο περίπλοκο πολίτευμα, ακριβώς επειδή κάθε άνθρωπος γοητεύεται και συνάμα τρομάζει με το γεγονός, ότι στο δημοκρατικό πολίτευμα, οι μονάδες διαμορφώνουν το σύνολο και οι μονάδες ενωμένες ως σύνολο, δημιουργούν τις ηγεσιακές μονάδες.

Η απάντηση στο ερώτημα του εξαίσιου αυτού τραγουδιού λοιπόν, για το εάν χρειαζόμαστε έναν ακόμα ήρωα, είναι ξεκάθαρα αρνητική! Δε χρειαζόμαστε έναν, μα εκατομμύρια ήρωες οι οποίοι συνιστούν το εκλογικό σώμα της χώρας μας (οι λεγόμενοι ενεργοί πολίτες). Εκατομμύρια ήρωες οι οποίοι θα πραγματοποιήσουν την αυτοκριτική τους, θα ψηφίσουν με ορθότητα και λογική και θα εκλέξουν μία άξια εθνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία. Μία πολιτική ηγεσία η οποία με αρετή και τόλμη θα προασπίσει τα εθνικά και ιστορικά δίκαια του τόπου μας και παράλληλα θα διαμορφώσει τις κατάλληλες συνθήκες για την πνευματική, αξιακή και βιοποριστική ευημερία του λαού μας. Καιρός λοιπόν να γίνουμε εμείς οι ίδιοι ήρωες. Να αποτινάξουμε από πάνω μας τα δεσμά της ευθυνοφοβίας και της στασιμότητας και να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μία σπουδαία Ελλάδα!